De kranten staan vol van onoverbrugbare kloven: tussen stad en platteland, praktisch en theoretisch geschoolden, arm en rijk en het ‘gewone volk’ versus ‘de elite’. Omdat iedereen het over kloven heeft, wordt gedacht dat dit uiterst gepolariseerde tijden zijn. Maar stel nu dat dit niet klopt, dat onze gedragingen en gedachten juist steeds meer op elkaar zijn gaan lijken? Dat Nederland vroeger veel verdeelder was dan vandaag de dag? Duyvendak laat zien dat de meeste kloven ‘spookkloven’ zijn, fantoomkloven die veel pijn doen maar feitelijk niet bestaan. In dit wervelende essay onderzoekt hij waarom we denken zo verschillend te zijn, terwijl dat in de praktijk wel meevalt.
