Said El Haji (Marokko, 1976) debuteerde in 2000 met De dagen van Sjaitan, dat enthousiast werd onthaald. In 2006 stelde hij met Annelies Verbeke 25 onder de 35 samen, een bloemlezing van nieuwe Vlaams-Nederlandse schrijvers. In dat jaar verscheen ook Goddelijke duivel, zijn tweede roman en in 2011 De aankondiging, een roman over voorislamitisch Arabië. Hij is verbonden aan de Volkskrant.
Fragment
Op een ochtend zag ik mijn vader uit de badkamer komen met alleen een onderbroek aan, gevolgd door mijn moeder in haar onderjurk. Ik schrok ervan. Nooit eerder had ik ze zo gezien. In de weken daarop zag ik hoe mijn vader soms ineens een arm om mijn moeder heen sloeg. Ik wist me er geen raad mee. Ik moet een jaar of zeven zijn geweest. Dat denk ik althans omdat ik een verband vermoed tussen de plotse uitingen van tederheid bij mijn ouders en de geboorte van mijn broertje Mohammed in het voorjaar van 1984. Hij en ik schelen namelijk acht jaar. Sinds ik vader ben koester ik deze herinnering. Het is het enige bewijs van intimiteit dat ik van mijn ouders heb.
Fragment
Op een ochtend zag ik mijn vader uit de badkamer komen met alleen een onderbroek aan, gevolgd door mijn moeder in haar onderjurk. Ik schrok ervan. Nooit eerder had ik ze zo gezien. In de weken daarop zag ik hoe mijn vader soms ineens een arm om mijn moeder heen sloeg. Ik wist me er geen raad mee. Ik moet een jaar of zeven zijn geweest. Dat denk ik althans omdat ik een verband vermoed tussen de plotse uitingen van tederheid bij mijn ouders en de geboorte van mijn broertje Mohammed in het voorjaar van 1984. Hij en ik schelen namelijk acht jaar. Sinds ik vader ben koester ik deze herinnering. Het is het enige bewijs van intimiteit dat ik van mijn ouders heb.
