Vertellen en onderzoeken gaan in Dirk van Weeldens werk hand in hand. Zo kan hij als ideale gids een verrassend licht werpen op de meest uiteenlopende werelden. Een Californisch spookhuis, de gebruiksvoorwerpen van overleden familie, de begrafenis van Prins Claus, aan de straat gezette bankstellen, en de taalvondsten van zijn dochter - in een levendige stijl maakt hij zichtbaar en voelbaar wat hem in al deze zaken verwondert en beangstigt, maar ook wat hij het verdedigen waard acht.
Uit deze verhalen, vignetten, essays en fictieve documentaires ontstaat een speels zelfportret van een schrijver die de wereld verkent en een verdachte werkelijkheid aantreft. Steeds weer stuit hij op de raadselachtige macht van het menselijke gezicht en vraagt hij naar de oorzaken van zinsbegoocheling en zelfbedrog.
Dirk van Weelden voert de lezer mee tot op de huid van wat hij ontdekt, en doet dat met enthousiasme en ontroering.'
Uit deze verhalen, vignetten, essays en fictieve documentaires ontstaat een speels zelfportret van een schrijver die de wereld verkent en een verdachte werkelijkheid aantreft. Steeds weer stuit hij op de raadselachtige macht van het menselijke gezicht en vraagt hij naar de oorzaken van zinsbegoocheling en zelfbedrog.
Dirk van Weelden voert de lezer mee tot op de huid van wat hij ontdekt, en doet dat met enthousiasme en ontroering.'
