Marcel Herfs neemt u mee in het leven van de lokale SRV-man, Theo Vos (T).
Zo’n man die in een rijdende winkel de oudere mensen van hun dagelijkse boodschappen voorziet.
Zo ook T (Theo), hij rijdt met zijn ‘reuzenkoekblik’ rond in een dorp in de omgeving van het Midden-Limburgse Roermond.
Het verhaal is echter toepasbaar op elke dorpse gemeenschap, een feest van herkenning voor elke dorpeling.
“Ik heb het altijd al gezegd. Zonder T is het dorp verloren.”
In een samenleving die enorm snel verandert is het hebben van een vaste rots die het geheel samenhoudt belangrijk.
De SRV-mannen die vroeger in grotere aantallen door het land reden dan tegenwoordig, hebben anno 2020 nog steeds dezelfde functie. Zij fungeren als ongediertebestrijder, verpleger, WC-ontstopper, klusjesman en oh ja… ook als winkelier. De SRV-man is van alle markten thuis om zijn klanten van alle gemakken te voorzien. Want zo ging dat vroeger al in een kleine gemeenschap, iedereen kende elkaar en hielp elkaar waar nodig.
Met het veranderen van de tijd neemt de hechting tussen de inwoners echteraf.
Oude bewoners verhuizen naar verpleeghuizen en huizen worden bewoond door ‘buitenstaanders’ die minder binding met hun woonplaats hebben. Het aandeel cement in de mortel neemt af.
Marcel Herfs neemt u mee naar een tijd waarin het hebben van een mobiele telefoon nog een zeldzaamheid was. Hierdoor word je automatisch meegezogen in een vlaag van nostalgie. Onmogelijk om deze humoristische uitgave met een uitgestreken gezicht te lezen.
Zo’n man die in een rijdende winkel de oudere mensen van hun dagelijkse boodschappen voorziet.
Zo ook T (Theo), hij rijdt met zijn ‘reuzenkoekblik’ rond in een dorp in de omgeving van het Midden-Limburgse Roermond.
Het verhaal is echter toepasbaar op elke dorpse gemeenschap, een feest van herkenning voor elke dorpeling.
“Ik heb het altijd al gezegd. Zonder T is het dorp verloren.”
In een samenleving die enorm snel verandert is het hebben van een vaste rots die het geheel samenhoudt belangrijk.
De SRV-mannen die vroeger in grotere aantallen door het land reden dan tegenwoordig, hebben anno 2020 nog steeds dezelfde functie. Zij fungeren als ongediertebestrijder, verpleger, WC-ontstopper, klusjesman en oh ja… ook als winkelier. De SRV-man is van alle markten thuis om zijn klanten van alle gemakken te voorzien. Want zo ging dat vroeger al in een kleine gemeenschap, iedereen kende elkaar en hielp elkaar waar nodig.
Met het veranderen van de tijd neemt de hechting tussen de inwoners echteraf.
Oude bewoners verhuizen naar verpleeghuizen en huizen worden bewoond door ‘buitenstaanders’ die minder binding met hun woonplaats hebben. Het aandeel cement in de mortel neemt af.
Marcel Herfs neemt u mee naar een tijd waarin het hebben van een mobiele telefoon nog een zeldzaamheid was. Hierdoor word je automatisch meegezogen in een vlaag van nostalgie. Onmogelijk om deze humoristische uitgave met een uitgestreken gezicht te lezen.
