De scherpte van Berckmans' beschrijvingen, het doorleefd observeren en formuleren maken zijn stijl meesterlijk. Ondertussen lijkt de auteur meer en meer bezig met een afbraak van de taal, die kraakt en piept in al haar scharnieren. Dat Berckmansiaans blijkt echter dé manier om de wereld van de havelozen en de zotten op te roepen.