Eind 1999 opende Ten oorlog, in de regie van Luc Perceval, het theaterluik van de Salzburger Festspiele, alsook het millenniumseizoen van het Deutsches Schaupielhaus in Hamburg. ‘De motor van Ten oorlog is taal,’ schreef Vrij Nederland, ‘Lanoye preludeert op Shakespeares teksten zoals een meesterpianist op composities van grote componisten.’
De tekstuitgave bevat de integrale oertekst waarop de tien uur lange voorstelling is gebaseerd. De versvorm blijft gehandhaafd, al verschuift de taal van archaïsch naar brutaal eigentijds. De historische stof, vaak niet meer dan een anekdote, wordt uitgepuurd tot een driedelig theatergedicht over macht en overlevingsdrang, verteld aan de hand van zes geheel verschillende koningen. Ten oorlog blijft zo wel een bewerking van Shakespeares beroemde koningsdrama’s, maar de oorlogen die de koningen van Lanoye en Perceval voeren bestaan minder uit waar gebeurde veldslagen dan uit universele, tijdloze conflicten.