Jan en Loes Gieling kregen twee zonen, Bart en Jelle. Rond hun twaalfde levensjaar kwam er een ommekeer in hun ontwikkeling. Ze kregen steeds meer fysieke problemen. Na een lange zoektocht bleek, dat zij allebei de stofwisselingsziekte Niemann-Pick-c hadden. Ze overleden iets meer dan een jaar na elkaar, Bart werd 27 jaar, Jelle werd 25 jaar. Hun geest bleef helder en hun sterke karakter hield hen goed staande tot het einde.
In deze bundel vertelt Jan Gieling hun verhaal in gedichten, afgewisseld met teksten waarin hij de loop van hun leven, hun ziekte en het uiteindelijke afscheid beschrijft. Daarbij maakt hij op indringende wijze duidelijk welke impact de zorg en het verlies ook voor hen als ouders hebben gehad.
Met dit verhaal wil de schrijver mensen die met verlies, zorg en dienstverlening, mantelzorg, aftakeling etc. te maken hebben, inzicht, hoop en vertrouwen geven, en laten zien, dat er ook genietmomenten zijn, en dat er ondanks beperkingen veel dingen zijn die wel lukken.
In deze bundel vertelt Jan Gieling hun verhaal in gedichten, afgewisseld met teksten waarin hij de loop van hun leven, hun ziekte en het uiteindelijke afscheid beschrijft. Daarbij maakt hij op indringende wijze duidelijk welke impact de zorg en het verlies ook voor hen als ouders hebben gehad.
Met dit verhaal wil de schrijver mensen die met verlies, zorg en dienstverlening, mantelzorg, aftakeling etc. te maken hebben, inzicht, hoop en vertrouwen geven, en laten zien, dat er ook genietmomenten zijn, en dat er ondanks beperkingen veel dingen zijn die wel lukken.
