Lieve Joris keert terug naar het huis aan het kanaal in het Vlaamse Neerpelt, waar zij opgroeide als middelste van een woelig gezin van negen. Als kind trekt zij naar haar grootmoeder, als puber raakt zij in de ban van Fonny, haar artistiek begaafde oudste broer. Hij doet de wind van vrijheid over het gazon waaien en wijst haar de weg het dorp uit, al zal hij daar zelf achterblijven en gaandeweg ontsporen. Zijn teloorgang drijft een wig tussen haar vader – voor wie hij de bijbelse ‘verloren zoon’ is – en de andere kinderen. Fonny jaagt hen uit elkaar, maar houdt hen ook samen. Met vallen en opstaan zoekt Joris haar weg in de wereld. Aan de personen in het huis aan het kanaal kan zij niet ontsnappen. Haar geboortedorp was een plek om vandaan te gaan, maar haar terugkeer was even onvermijdelijk.
Behalve een tijdsbeeld stijgt uit deze familiegeschiedenis het verhaal op van een dorpsmeisje dat – dwars tegen haar lotsbestemming in – haar weg vindt naar het schrijverschap.
Behalve een tijdsbeeld stijgt uit deze familiegeschiedenis het verhaal op van een dorpsmeisje dat – dwars tegen haar lotsbestemming in – haar weg vindt naar het schrijverschap.
