In Wanda Reisels toneelwerk is de façade een constante factor: aan de buitenkant ervan heerst de ratio, maar binnen bevindt zich een intieme wereld die door chaos wordt geregeerd. Daardoor staat bij Reisel de werkelijkheid altijd net iets uit het lood. De band tussen geliefden en familieleden, tussen vrienden en vreemden, moet keer op keer in taal worden uitgevonden - soms met een messcherpe tong, soms zachtjes smachtend naar liefde.