Het leven mag dan een race tegen de klok zijn die niet te winnen valt, in Tijdrijder doet Peter Theunynck er alles aan om het verstrijken van de tijd tot staan te brengen. Op zoek naar vertragingsmechanismen vindt hij de liefde, de muziek en stokoude artefacten die zich koppig verzetten tegen het verglijden van de eeuwen. En als zelfs dat niet helpt, is er altijd nog de vervoering van de dans.
KEI
Zoveel is zeker:
een man aan de rand
van een kleine rivier
op een ochtend
een kei.
Terwijl het eerste graan
de kop opsteekt en regen
het dekbed van de dode zee
oprekt, denkt de stenenraper
aan niets, aan niets anders,
kan hij aan niets anders denken
dan vel tegen vel,
zo huiverend licht
dat het één is.
