Over creativiteit en de schoonheid van rust en stilte. De mensen keken elkaar aan. Wie durfde het hardop te zeggen: 'De zee is stil'? Dat kon toch niet. Daar stonden ze met zijn allen, op het strand, aan de rand van de zee. Niet de weg-en-weer-wiegende watermassa die ze kenden. Wel een strakke streep als op elkaar geperste lippen. Daar zagen ze wat ze met hun oren niet durfden te geloven. Ze zagen wat ze niet konden horen: het geluid van de zee dat er niet was.