De mens lijdt onder het lot, dat al dan niet het gevolg is van het eigen gedrag. Hybris, de menselijke hoogmoed, is daarbij een kernbegrip. In een Griekse tragedie komt de held of heldin tot inzicht. En als het goed is heeft dat een louterend effect, ook op de toeschouwer, want catharsis is een vorm van emotionele zuivering.
Aischylos was de eerste tragedieschrijver in de Griekse oudheid. Hij was een toneelvernieuwer (meer acteurs, meer dialoog) en bood zijn toeschouwers en zijn personages ‘inzicht door lijden’ in zijn treurspelen. Met zijn werk hield en houdt hij ons een spiegel voor.
Van de ongeveer negentig stukken van Aischylos zijn zeven tragedies compleet overgeleverd. Perzen, het oudste bewaarde drama uit de Europese literatuur, bekijkt de overwinning van de Grieken bij Salamis door de ogen van de verliezers. Zeven tegen Thebe is het huiveringwekkend verslag van de strijd tussen twee broers om de macht. Migratie en gastvrijheid zijn de thema’s in Smekelingen. Zeer invloedrijk is Prometheus geketend. Daarin probeert Prometheus, voor straf vastgeketend aan een berg, de oppergod Zeus te chanteren. Hoogtepunt in Aischylos’ oeuvre is de Oresteia, een trilogie vol moord en geweld binnen één familie.
