Een dichtbundel die leest als een novelle, met een hoofdpersoon die zich in de nok van het circus boven het publiek verheft en op eenzame hoogte haar kunsten vertoont, maar tegelijk snakt naar contact en zinnelijke verbinding. Daarvoor is het nodig 'met twee benen op de grond te staan', met de onvermijdelijke risico's en angsten die dit met zich meebrengt.
Sensatie en zintuiglijkheid, een mengeling van circusdroom en alledaags leven, geschreven in een ietwat weemoedige en tegelijk heldere toon die de bundel een opvallende eenheid van sfeer verleent, Trapezista heeft het allemaal.
De pers over het werk van Anne van Amstel:
'Van Amstel laat iets in de lezer zwijgen. En zinderen.' Maria Barnas in De Volkskrant
'Ligt er alweer een volgende bundel op de plank? Je hoopt het vurig.' Merijn Schipper in Awater
