Tussen de wereld en mij is een lange brief die Ta-Nehisi Coates schrijft aan zijn vijftienjarige zoon, waarin hij beschrijft hoe het is om als zwarte jongen op te groeien in Amerika. Een Amerika dat zichzelf voorhoudt dat raciale tegenstellingen tot het verleden behoren, maar aanhoudende gewelddadige incidenten tegen zwarte bevolkingsgroepen laten een andere werkelijkheid zien.
Coates maakt pijnlijk duidelijk hoezeer racisme in de Amerikaanse cultuur zit verankerd en hoe gewelddadige uitspattingen geen toevallige incidenten zijn, maar voortkomen uit scheve machtsverhoudingen en diepgewortelde maatschappelijke noties. Coates kijkt vanuit een historisch perspectief, waarin hij beschrijft hoe raciale gedachten door de eeuwen heen zijn geëvolueerd. Volgens Coates is racisme vooral een fysieke ervaring, waarbij fysieke dreiging tegen 'black bodies' telkens een andere vorm aanneemt: van slavernij en opsluiting tot buitensporig politiegeweld. Hij neemt de lezer aan de hand mee door zijn leven, waarbij hij één vraag probeert te beantwoorden: is het in Amerika mogelijk om geweldloos in een zwart lichaam te leven?
Coates maakt pijnlijk duidelijk hoezeer racisme in de Amerikaanse cultuur zit verankerd en hoe gewelddadige uitspattingen geen toevallige incidenten zijn, maar voortkomen uit scheve machtsverhoudingen en diepgewortelde maatschappelijke noties. Coates kijkt vanuit een historisch perspectief, waarin hij beschrijft hoe raciale gedachten door de eeuwen heen zijn geëvolueerd. Volgens Coates is racisme vooral een fysieke ervaring, waarbij fysieke dreiging tegen 'black bodies' telkens een andere vorm aanneemt: van slavernij en opsluiting tot buitensporig politiegeweld. Hij neemt de lezer aan de hand mee door zijn leven, waarbij hij één vraag probeert te beantwoorden: is het in Amerika mogelijk om geweldloos in een zwart lichaam te leven?
