Nagenoeg alle verhaaltjes in dit boek beginnnen met de woorden Twee oude vrouwtjes. Hoe het met die twee vrouwtjes verdergaat is telkens op een zelfde manier verassend anders. De twee oude vrouwtjes kunnen niet zonder elkaar, maar met elkaar is het zo nu en dan ook niet alles. Ze houden zoveel van elkaar dat ze er bijna ongelukkig van worden. Voortdurend wisselen verlangen en weemoed, humor en tragiek elkaar af in de voor Toon Tellegen zo typerende strakke vertelvorm.
