Hoog tijd voor een brede selectie gedichten van Raymond Carver? Voilá! Hiernaast De vrouw nodigde ons uit voor een stuk taart. Begon te vertellen over haar echtgenoot, de man die hier vroeger woonde. Hoe hij moest worden afgevoerd naar een verpleeghuis. Hij wilde dit prachtige eiken plafond bedekken met goedkope isolatie, vertelde ze. Dat was het eerste teken dat er iets mis was. Toen kreeg hij een hartaanval. Een kasplantje nu. Hoe dan ook, daarna stak de jachtopziener de loop van zijn geweer in het oor van haar zoon. En spande de haan. Maar de jongen had eigenlijk niks misdaan, en de opziener is zijn oom, snap je? Dus het is bonje in de familie. Iedereen is doorgedraaid en niemand praat nog met elkaar. Hier is een flink bot dat de zoon bij de riviermond heeft gevonden. Misschien is het een mensenbot? Een armbot of zo? Ze legt het terug op de vensterbank, naast een vaas met bloemen. De dochter zit de hele dag op haar kamer gedichten te schrijven over haar zelfmoordpoging. Daarom zien we haar niet. Niemand ziet haar nog. Ze verscheurt haar gedichten en schrijft ze opnieuw. Maar een dezer dagen zal het haar lukken. En moet je horen: de motor is ontploft. Van die zwarte auto die als een lijkwagen in de tuin hiernaast staat. Het motorblok is eruit getakeld en bungelt nu aan een boom.
