Delen van zijn militaire activiteiten zijn al beschreven in De dansende eend, maar zijn grootste missie, die met het Nederlandse leger in Afghanistan, waar hij twee jaar verbleef, vormt een boek op zich. Een aaneenschakeling van absurditeiten, die worden verteld alsof het gaat om wandelingen met de hond. Een onthullend boek over het Nederlandse optreden in Afghanistan, dat flink wat stof zal doen opwaaien.
Een Nederlandse militair die sneller door de rangen groeide dan iemand ooit deed, die deelnam aan zevenennegentig missies - zijn eenzame wandelingen door Tarin Kowt, Chora en menig ander oord niet meegerekend - en die door roeien en ruiten bleef volharden in de overtuiging dat er in Uruzgan geen Taliban was, die bevochten moest worden. Nikko vocht binnen kamp Holland een zwaardere strijd dan buiten het kamp, hoewel hij vaker werkelijk beschoten werd dan wie dan ook. Hoe kon hij dan volharden in zijn overtuiging dat er geen Taliban was in Uruzgan?