Alle vaders zien af, maar sommige net iets meer dan andere. Ze schieten tekort, missen hun kinderen of hinken hun eigen vaders achterna. In Vaders die rouwen krijgen de personages te maken met ziekte, stalking, foltering en klein, alledaags verdriet. Terwijl de vaders zich in bochten wringen, worden ze geobserveerd door hun dochters, partners, reisgezellen en honden. Bowie vraagt zich af waarom Hannibal steeds opnieuw in precaire situaties terechtkomt. Meneer Huh, een van de meest tragische figuren, ziet overal paarden: in zijn dromen en in zijn kinderen.
Wraak krijgt gekke staartjes, wereldnieuws sijpelt binnen. Liefde en mededogen winnen traag maar zeker terrein.
