‘Dit boek Vallen ontstond na een val met een gebroken heup. Van het ene moment op het andere was ik een slachtoffer, een vrouw op leeftijd, lopend met krukken, een zielige patiënt. En dit was dit al mijn vijfde val in relatief korte tijd. Bewegingen, verrichtingen gingen tergend langzaam. Ik moest me aanpassen, slow down. In die langzame staat reflecteerde ik over wat er was gebeurd en krabbelde wat notities op papier. Een toevallig gevonden leeg schilderdoek veranderde de penibele situatie: het bood de kans weer (vrij) te gaan schilderen. Het doorbrak de pijnlijke toestand. Daarna volgde spontaan een serie schilderijtjes op A5 papier. Ze vormen de leidraad voor dit persoonlijke verhaal, dat begint met de laatste val, de gevolgen ervan en de reflecties op alles dat te maken heeft met vallen en breken. Op het moment dat ik net weer gewoon rondliep, ontstond de crisis corona. Met miljoenen andere mensen op aarde leefde ik noodgedwongen weer in een isolement. Nu draait het om solidariteit met vele anderen. En opnieuw bezinnen tot een nieuwe tijd aanbreekt’ (uit de inleiding Vallen).
