Met een beetje geluk wordt dit een soort canon van de ontstaans- en zijnsgeschiedenis, die we met plezier, en tussendoor een aantal herkenningspunten, zullen lezen en verder geven.
Sinds 1980 schrijft Ina Stabergh proza, columns, poëzie en toneel voor jongeren en volwassenen. Haar werk werd vaak bekroond, vertaald en getoonzet.
In 2006 werd zij officieel aangesteld tot de Eerste Stadsdichter van Diest en Eerste Stadsdichteres van Vlaanderen. In 2009 werd zij aangesteld tot eerste ‘Hagelanddichter’.
Naar aanleiding van '40 jaar schrijven' verscheen 'Een leven vol woorden'.
Omdat in januari 2020 een virus, overgewaaid uit Wuhan, de wereld in de ban hield en een coronapandemie- behalve opgelegde en inherente beperkingen - een ‘nieuwe vrijheid’ bood, werd het schrijven aan dit boek een dagelijkse bezigheid. Die nieuwe vrijheid van de rust om te kunnen
genieten van de kleine dingen, de vrijheid om niet altijd alles te hoeven opruimen en men zo ongestoord kon verder doen met wat men bezig was.
De vrijheid te beseffen en te zien dat tijd een eigen dimensie heeft die op een tijdlijn geplaatst over eeuwen en eeuwen slechts die laatste dertig seconden een plaats geven aan onze menselijke geschiedenis.
'Dit verhaal is niet gebonden aan een of andere leeftijd. Elk jeugdig persoon (van elke leeftijd) zou dit boek moeten lezen. Geen langdradige verhandelingen, maar duidelijk, compleet en to the point!'
Wijnand van de Meeberg
Sinds 1980 schrijft Ina Stabergh proza, columns, poëzie en toneel voor jongeren en volwassenen. Haar werk werd vaak bekroond, vertaald en getoonzet.
In 2006 werd zij officieel aangesteld tot de Eerste Stadsdichter van Diest en Eerste Stadsdichteres van Vlaanderen. In 2009 werd zij aangesteld tot eerste ‘Hagelanddichter’.
Naar aanleiding van '40 jaar schrijven' verscheen 'Een leven vol woorden'.
Omdat in januari 2020 een virus, overgewaaid uit Wuhan, de wereld in de ban hield en een coronapandemie- behalve opgelegde en inherente beperkingen - een ‘nieuwe vrijheid’ bood, werd het schrijven aan dit boek een dagelijkse bezigheid. Die nieuwe vrijheid van de rust om te kunnen
genieten van de kleine dingen, de vrijheid om niet altijd alles te hoeven opruimen en men zo ongestoord kon verder doen met wat men bezig was.
De vrijheid te beseffen en te zien dat tijd een eigen dimensie heeft die op een tijdlijn geplaatst over eeuwen en eeuwen slechts die laatste dertig seconden een plaats geven aan onze menselijke geschiedenis.
'Dit verhaal is niet gebonden aan een of andere leeftijd. Elk jeugdig persoon (van elke leeftijd) zou dit boek moeten lezen. Geen langdradige verhandelingen, maar duidelijk, compleet en to the point!'
Wijnand van de Meeberg
