'Te bijzonder om te laten liggen,’ schreef de Volkskrant destijds over het veelgeprezendebuut van Amanda Maxwell, Als ik dat had geweten. Ook in haar nieuwe verhalenbundel Van die dagen weet Maxwell van kleine momenten grote te maken. Haar stijl is soms ironisch, soms melancholiek, maar altijd lichtvoetig. De verhalen, waarin het noodlot telkens op de loer ligt, zijn steeds verrassend: een kunstenaar die onzichtbare schilderijen schildert, twee vrienden die sneeuw gaan halen voor een ziek kind en de betekenis van een trampoline in een mensenleven.
