‘De volgende dag ging er niemand dood.’ Zo luidt de openingszin van Het verzuim van de dood, de nieuwe veertiende roman van José Saramago. In de nacht van 31 december op 1 januari van een niet nader bepaald jaar in een fictief land, sterft er ineens niemand. Wanneer de dagen en weken erna blijkt dat het structureel is, leidt dat aanvankelijk tot grote vreugde, maar die slaat allengs om in angst en bezorgdheid, omdat het einde van de dood verstrekkende gevolgen heeft: terminale patiënten blijven opgesloten in hun lijden, begrafenisondernemingen gaan failliet, verzekeringsbedrijven zien zich voor grote problemen gesteld, bejaarden- en verpleeghuizen kampen met schrijnend plaatsgebrek doordat de bedden en kamers tot in der eeuwigheid bezet dreigen te worden door dezelfde personen, enzovoort. Chaos ligt op de loer. Paniek ook, met name bij de regering en de kerkelijke overheid.
Het verzuim van de dood is een indrukwekkend en hilarisch boek; een nieuw hoogtepunt in het oeuvre van een van de grootse schrijvers van deze tijd.
‘Deze roman zal menige schaterlach aan de lezer ontlokken.’ – José Saramago
‘Het verzuim van de dood is volgens Saramago zelf zijn leukste roman.’ – El mundo
‘Saramago brengt de consequenties van het uitblijven van de dood met humor, sarcasme en ironie.’ – El mundo
