Verman je ‘Waarom we niet gelukkig kunnen zijn? Het stond als een lichtreclame aan de binnenkant van zijn achterhoofd te lezen. Het leek de titel van een bestseller, van het soort waarvan magazines en bookstores in deze onzekere, naar antwoorden snakkende tijden uitpuilden. Absurde overvloed, verman je.’
De vierendertigjarige Hofman snakt naar verandering. Jarenlang heeft hij leerkrachten met een burn-out begeleid tot hij zichzelf een feilloze mensenkennis toedichtte. Die overmoed doet hem struikelen. Maar Hofman krijgt een tweede kans. Zijn leven neemt een hoge vlucht dankzij het vooruitzicht op een goed betaalde baan en door de ontmoeting met een vrouw, Anita. Hofman laaft zich aan de illusie van de perfect match, acht zichzelf een meester in cartesiaanse precisie in werk en relatie. Tot de werkelijkheid met hem begint te dollen en hem genadeloos teruggooit op die ene vraag: is zijn leven iets anders dan een langgerekt vluchtmisdrijf?
Verman je is het verhaal van een even onvergetelijke als vreselijke liefde. Na zijn prozadebuut Nauwelijks lichaam bewijst Filip Rogiers met deze roman opnieuw dat hij als geen ander kan schrijven over wat ons leven mooi maakt, en onmogelijk.
Filip Rogiers (1966) debuteerde in 1998 in het Nieuw Wereld Tijdschrift. Hij stond in de verhalenbundel Mooie jonge honden. Nieuw Vlaams literair talent (2003) en is de auteur van het essay Eigen schuld eerst. Wat we niet willen horen over extreem-rechts in Vlaanderen (2001) en van Buurtpatrouille. Hoe Vlaanderen aan een nieuwe eeuw begint (2004). Zijn verhalenbundel Nauwelijks lichaam (2011) werd bekroond met de Debuutprijs 2012. Het poëzietijdschrift Het Liegend Konijn publiceerde eerder gedichten van zijn hand.
