Verre jaren is het eerste deel van de herinneringen van Paustovskij, waarin hij vertelt over zijn jeugd in het tsaristische Rusland. Hij schrijft over de klassieke Russische jeugdvakanties op het land, over de ontelbare familieleden en verwanten, de beschuttende vriendschappen in behaaglijke burgerlijke milieus en de liefdesavonturen in een wereld die het leven van geboorte tot dood schreef in het alfabet van de tsaar en zijn absolute, alom in Rusland geldende geloof en systeem. Paustovskij, arbeider, matroos, journalist, soldaat, avonturier en in de literaire wereld altijd op de bres voor schrijvers die voor het regime als té liberaal golden, is in zijn lyrische waarneming van de werkelijkheid en zijn vermogen om de schoonheid van de natuur te verbeelden een der uniekste en meest exotische verschijningen in de moderne Russische literatuur. Over alles wat Paustovskij schrijft ligt een waas van melancholie, omdat het bewustzijn hem begeleidt dat het leven vergankelijk is. Schrijvend over het leven vergeet hij nooit de dood. Dat maakt hem tot een schrijver die met heel zijn wezen betrokken is bij deze wereld en zijn betrokkenheid met uiterste zorgvuldigheid verwoordt. - Hans Ester in Trouw Paustovskij is een meester in het beschrijven van sfeer. Zijn treffende tekening van de laatste jaren van het tsarendom en zijn fascinerende verslag van de Russische revolutie maken de eerste drie delen tot een grandioze levensgeschiedenis die naar de rest doet verlangen. - Ton Crijnen in De Tijd Konstantin Paustovskij is voorbijgegaan. Zijn werk zal hem op den duur wel volgen. Maar de zon zal nog eeuwen ondergaan in de schittering die hij heeft beschreven. - Koos van Zomeren in Vrij Nederland
