Pleidooi voor meer menselijkheid, diepgang, doortastendheid en moed bij de dienaars van justitie
Soms haalt het leven rare, wrede capriolen met je uit. Eén keer met de ogen knipperen, en niets is meer zoals voorheen.
Soms komen mensen zonder dat ze dat zelf hebben gewild, gezocht of verdiend in de gerechtelijke molen terecht, en komen daar eigenlijk nooit meer echt uit. Ze zijn outcasts geworden, tegen wil en dank.
José Masschelin put uit zijn rijkgevulde verleden als gerechtsjournalist en vertelt over de achtergronden van die outcasts. Hun wedervaren beschrijft hij met veel mededogen, en met altijd in gedachten: het had mij ook kunnen overkomen.
De verhalen raken je niet alleen in je hart en je buik, ze zetten je ook aan het denken over de vlugge en harde oordelen die we vaak vellen en over de schandpaal van sociale media waaraan we zo graag mensen nagelen. Elk verhaal is een pleidooi voor het respecteren van de basisregels van onze democratische rechtsstaat, wars van alle modegrillen en hypes.