Renders de poëzie van tijdgebonden thematiek, ook snoeide hij onverbiddelijk in Hartens proza. Uit Hartens debuut Studio in daglicht (1953-1954) bleef welgeteld één gedicht over; de open brieven aan verwante kunstenaars in Garbo en de broeders Grimm (1969) doorstonden daarentegen allemaal de selectie. Van de roman Madame Tussaud in Berchtesgaden (1972) werd tweederde weggesneden zodat een boeiende, historisch interessante faction-novelle overbleef.