Peter Verstegen (1938) is vooral bekend als vertaler van poëzie, maar heeft ook een klein, compact corpus eigen gedichten op zijn naam staan die in deze uitgave zijn verzameld.
In zijn gedicht ‘Amerika’, geschreven op zijn veertigste,schreef hij: ‘.. ik wil mij uitspreken tegen de man die ik zijn zal,/ Misschien, die (tweemaal zo oud) een oordeel velt over mij,/ Als ik de leeftijd haal van de paus die vandaag overleed./ De jongen, zegt men, is de vader van de man,/ Maar het omgekeerde geldt volgens mij net zo zeer./ Daarom ben ik de vader van die puistige jongen,/Twintig jaar terug in Parijs, met z’n malle pretenties./ Ik herinner me scherp een dagdroom die ik toen had:/ Kon ik doorleven met een deel van mijn geest in slaap,/ Twintig jaar lang, om dan voor mijzelf te ontwaken./ Ik was zo nieuwsgierig naar wie ik geworden zou zijn./ Ik zou al met al, denk ik, niet ontgoocheld geweest zijn./ Als de man van tachtig straks maar hetzelfde kan zeggen.’
Deze verzamelbundel vormt in zekere zin een antwoord.
