De dubbele weegschaal is na Het eerste en het laatste Vestdijks tweede omvangrijke geschrift over muziekesthetiek. Het eerste boek is vooral een theoretisch betoog met een toepassing als toegift, maar in dit boek ligt die verhouding andersom. Het is een verslag van een experiment dat Vestdijk uitvoerde met de componist Herman Mulder. Samen gaven zij hun oordeel over verschillende pianosonates van Haydn en Mozart.
Met de meningen van beide onderzoekers over de stukken van de twee componisten als uitgangspunt zocht Vestdijk het antwoord op twee vragen: wat zijn de globale verschillen tussen de werken van Haydn en Mozart (de eerste weegschaal) en tussen het luistergedrag van Vestdijk en Mulder (de tweede weegschaal). Welke consequenties volgens Vestdijk uit de bereikte resultaten moeten worden getrokken beschrijft hij in het slothoofdstuk.
De originaliteit en grondigheid van Vestdijk's muziekstudies maken De verzamelde muziekessays tot een waardevol deel van zijn indrukwekkende oeuvre.
Met de meningen van beide onderzoekers over de stukken van de twee componisten als uitgangspunt zocht Vestdijk het antwoord op twee vragen: wat zijn de globale verschillen tussen de werken van Haydn en Mozart (de eerste weegschaal) en tussen het luistergedrag van Vestdijk en Mulder (de tweede weegschaal). Welke consequenties volgens Vestdijk uit de bereikte resultaten moeten worden getrokken beschrijft hij in het slothoofdstuk.
De originaliteit en grondigheid van Vestdijk's muziekstudies maken De verzamelde muziekessays tot een waardevol deel van zijn indrukwekkende oeuvre.
