Elf vrouwen zitten op hun knieën in een miniatuurlandschap. Of zijn het reuzinnen? Wat ze precies doen is onduidelijk. Een schilderij van bescheiden afmetingen: 38 x 55 centimeter. De Vlaamse kunstenaar Michaël Borremans schilderde het in 2002 en gaf het de enigmatische titel Trickland. Als de Vlaamse auteur Bart Koubaa het schilderij voor het eerst ziet wordt hij overvallen door een déjà vu. Het lijkt de verbeelding van iets wat al lang in zijn hoofd borrelt. Uiteindelijk leidt het tot "Verzet!", een sprookjesachtige vertelling.
"Verzet!" speelt zich gedeeltelijk af in het landschap van het schilderij. Daar leeft men in eerste instantie een tamelijk rustig en landelijk leven in de schaduw van de reuzinnen, een bestaan dat doet denken aan het leven op het Vlaamse platteland in de jaren veertig, vijftig... Maar zo gauw de hoofdpersoon buiten het schilderij treedt, komt hij terecht in een kunstmatige wereld met elementen die aan het Verre Oosten doen denken. Men loopt rond in kimono's, drinkt sake... en tegelijkertijd bedient men zich van hoogtechnologische snufjes.
En dan is er nog het personage Borremans. De man achter de schermen. De poppenspeler die aan de touwtjes van zijn marionetten trekt. "Verzet!" laat zich ook lezen als een sprookje over het lot van een kunstwerk. Op het moment dat de schepper zijn blik afwendt, valt zijn schepping ten prooi aan de chaos en de willekeur.
In "Verzet!" tast Bart Koubaa opnieuw de grenzen van de realiteit af, maar op een radicaler manier dan in zijn andere boeken.
"Verzet!" speelt zich gedeeltelijk af in het landschap van het schilderij. Daar leeft men in eerste instantie een tamelijk rustig en landelijk leven in de schaduw van de reuzinnen, een bestaan dat doet denken aan het leven op het Vlaamse platteland in de jaren veertig, vijftig... Maar zo gauw de hoofdpersoon buiten het schilderij treedt, komt hij terecht in een kunstmatige wereld met elementen die aan het Verre Oosten doen denken. Men loopt rond in kimono's, drinkt sake... en tegelijkertijd bedient men zich van hoogtechnologische snufjes.
En dan is er nog het personage Borremans. De man achter de schermen. De poppenspeler die aan de touwtjes van zijn marionetten trekt. "Verzet!" laat zich ook lezen als een sprookje over het lot van een kunstwerk. Op het moment dat de schepper zijn blik afwendt, valt zijn schepping ten prooi aan de chaos en de willekeur.
In "Verzet!" tast Bart Koubaa opnieuw de grenzen van de realiteit af, maar op een radicaler manier dan in zijn andere boeken.
