In Vloedlijnen zit een man op het strand. Als hij goed luistert, hoort hij fl uisterende, zingende en orerende stemmen
die verwoede pogingen doen om greep te krijgen op een ontsnappend leven. Ergerlijk genoeg worden die verhalen
stelselmatig onderbroken door stoorzenders die uit een andere wereld lijken te komen. Het dieptepunt van de bundel
wordt gevormd door een operalibretto waarin een activist zich tegen beklemmende structuren verzet. Evenals in eerdere bundels combineert Gerbrandy lyrische, vertellende en becommentariërende stemmen tot een intens
vlechtwerk dat de complexiteit van ons bestaan voelbaar maakt.
die verwoede pogingen doen om greep te krijgen op een ontsnappend leven. Ergerlijk genoeg worden die verhalen
stelselmatig onderbroken door stoorzenders die uit een andere wereld lijken te komen. Het dieptepunt van de bundel
wordt gevormd door een operalibretto waarin een activist zich tegen beklemmende structuren verzet. Evenals in eerdere bundels combineert Gerbrandy lyrische, vertellende en becommentariërende stemmen tot een intens
vlechtwerk dat de complexiteit van ons bestaan voelbaar maakt.
