We kenden al de luxe van een lang, zorgeloos leven na ons pensioen, nu willen we ook de luxe van een korte, pijnloze dood vóór de aftakeling. De Schotse filosoof David Hume pleitte al in de achttiende eeuw voor het recht op de zelfgekozen dood. We hebben evenveel recht op zo'n einde als op de vrijwillige keuzes ín het leven. ‘Ik dank de voorzienigheid, niet alleen voor het goede dat ik reeds heb ontvangen, maar ook voor het vermogen dat ik bezit om aan het kwaad dat me bedreigt te ontkomen.’ Hoe logisch dit ook klinkt, het gebruik van 'voltooid leven' als argument om er een eind aan te maken heeft grote gevolgen voor ons idee van een waardevol leven.