Hoe kan het dat twee mensen, die elkaar voor het eerst ontmoeten, zo'n weerzin voelen voor elkaar? Waaruit zijn liefde en haat op het eerste gezicht eigenlijk te verklaren? Is het een herkenning uit het verleden, of is het een associatie, een kleur die iemand uitstraalt, de geur?'
De route voor Henri is uitgestippeld, hij is in de wieg gelegd om het familiebedrijf voort te zetten. In een internaat wordt hij gevormd, misvormd. Daar creëert hij zijn eigen wereld. Thuis teruggekeerd is Henri veranderd in een marmeren mens. Als hij schande over de familie dreigt te brengen, grijpt zijn vader in. Terwijl de jaren zestig zijn losgebarsten, verzandt Henri in een kille wereld en hij loopt vast in zijn relaties. Tegen wil en dank volgt hij zijn vader op, de dominante man, die Henri verrast met zijn testament, hem een meesterwerk in beheer geeft maar het schilderij nalaat aan een onbekende.
Een schilder neemt hem jaren later bij de hand en legt hem uit dat kunst een vorm van overleven is. Henri wordt gegrepen door de wereld van de nuchtere schilder en door zijn theorieën over kunst. Ook de schildersvrouw trekt aan hem en voert hem mee in haar mystiek. Zij zegt dat energie van mensen nooit vergaat, ziet hem in een vorig leven, gelooft niet zo in toeval. Het verleden speelt op, Henri moet keuzes maken. Maar kan iemand die lijkt voorbestemd wel kiezen en de regie nog in eigen handen krijgen of wordt hij meegesleurd als in een achtbaan? Hangt de route samen met het verleden, of is alles puur toeval in het leven?
Van Hans van Hartevelt verscheen in 2008 Vreemd eten. De pers: 'Fascinerend', 'Na Het diner nu Vreemd eten!', 'Hans van Hartevelt doet denken aan een chef-kok die met niet meer dan wat worteltjes, uien, paprika en een stuk kip in staat is iets op tafel te zetten dat je niet snel vergeten zal.'
De route voor Henri is uitgestippeld, hij is in de wieg gelegd om het familiebedrijf voort te zetten. In een internaat wordt hij gevormd, misvormd. Daar creëert hij zijn eigen wereld. Thuis teruggekeerd is Henri veranderd in een marmeren mens. Als hij schande over de familie dreigt te brengen, grijpt zijn vader in. Terwijl de jaren zestig zijn losgebarsten, verzandt Henri in een kille wereld en hij loopt vast in zijn relaties. Tegen wil en dank volgt hij zijn vader op, de dominante man, die Henri verrast met zijn testament, hem een meesterwerk in beheer geeft maar het schilderij nalaat aan een onbekende.
Een schilder neemt hem jaren later bij de hand en legt hem uit dat kunst een vorm van overleven is. Henri wordt gegrepen door de wereld van de nuchtere schilder en door zijn theorieën over kunst. Ook de schildersvrouw trekt aan hem en voert hem mee in haar mystiek. Zij zegt dat energie van mensen nooit vergaat, ziet hem in een vorig leven, gelooft niet zo in toeval. Het verleden speelt op, Henri moet keuzes maken. Maar kan iemand die lijkt voorbestemd wel kiezen en de regie nog in eigen handen krijgen of wordt hij meegesleurd als in een achtbaan? Hangt de route samen met het verleden, of is alles puur toeval in het leven?
Van Hans van Hartevelt verscheen in 2008 Vreemd eten. De pers: 'Fascinerend', 'Na Het diner nu Vreemd eten!', 'Hans van Hartevelt doet denken aan een chef-kok die met niet meer dan wat worteltjes, uien, paprika en een stuk kip in staat is iets op tafel te zetten dat je niet snel vergeten zal.'
