In woorden schildert John Berger een schitterend fresco van momenten, toevallige ontmoetingen en onopvallende gebaren, waarin de geschiedenis van het eind van deze eeuw weerspiegeld wordt. Door Bergers woorden zien we een straatartiest een onbeweeglijkheid krijgen zo echt dat hij aan de dood doet denken. We treden eenkamer binnen waar ooit Simone Weil leefde, en waar haar aanwezigheid op onverwachte wijze voortleeft. We zien een man die zijn jeugd in de Goelag doorbracht, en nu gedwongen wordt het huis te verlaten waarvan hij altijd had gedroomd tijdens de jaren van zijn gevangenschap. Iedere ontmoeting is met iemand waarvoor Berger een vorm van liefde voelde. Berger tracht het bijzondere en het eigenaardige in de mensen vast te houden, en vertelt daarover in zijn eigen, onverwisselbare toon. Zo geeft hij ons, onwillekeurig, een intiem portret van hemzelf.
