‘Vuurtorenberichten’, het eerste boek van Jazmina Barrera dat in Nederlandse vertaling verschijnt, is te lezen als een reeks essays, een reisverslag langs vuurtorens op verschillende continenten, maar ook als een autobiografische roman van een jonge schrijfster op zoek naar een thema. ‘Vuurtorenberichten’ gaat over literatuur, kunst, films en, uiteraard, over vuurtorens. Maar het gaat ook over verzamelen, eenzaamheid, licht en de zee. Of, zoals Paris Review het verwoordt: ‘Dit boek is het licht aan het eind van de tunnel, het toont ons de plekken die we zullen zien en de dingen die we zullen doen wanneer we weer met zijn allen naar buiten kunnen.’ ‘Vuurtorenberichten’ is een boek dat te vergelijken valt met ‘Valse papieren’ van Valeria Luiselli en ‘Oogzenuw’ van María Gaínza, maar het is toch vooral de doorbraak van een zeer talentvol schrijfster met een heel eigen stem.
