"Eric, je moet écht aan de telefoon komen. De school heeft net nog eens gebeld."
Het is voor Eric Geijsbregts het begin van een nachtmerrie die nu al meer dan 33 jaar duurt. Op 26 februari 1991 verdween zijn 10-jarige dochter Nathalie op weg naar school. Ze werd laatst gezien toen ze instapte in een grijze Toyota. Nathalie werd nooit teruggevonden.
In dit boek vertelt Nathalies vader over die verschrikkelijke eerste weken, over hoe er doorheen de jaren verschillende Vlaamse en Nederlandse verdachten in beeld kwamen zonder dat dat tot een doorbraak leidde, en over hoe hij ondanks alles blijft zoeken, tussen hoop en wanhoop. En tussen solidariteit en cynisme. Want de familie Geijsbregts kon enerzijds op veel steun rekenen, maar werd anderzijds ook geconfronteerd met oplichters en tegenwerking.
Dit boek is het verhaal van een vader die nooit zal opgeven. Ook niet na 12.241 dagen zonder nieuws.
Het is ook een eerbetoon aan Nathalie: een pracht van een dochter die al van bij haar geboorte moest vechten om te mogen leven.
