Waarom voelen we ons wel Nederlander maar weinig verbonden met het Europese continent? Thomas Huttinga gaat op zoek naar
het Europagevoel. Hij legt uit waarom we Europeaan zijn en waarom dat juist nu, nu China en Rusland zo in opmars zijn, zo belangrijk is. Omdat we niet alleen een lotsbestemming en een gemeenschappelijk verleden delen, maar ook een gemeenschappelijke toekomst.
Op economisch, politiek en cultureel gebied zijn de Europese landen met elkaar verbonden, en steeds meer ook op het gebied van defensie. Toch lijken we Europa vooral te zien als een afzetmarkt, een handige buffer voor onze veiligheid of een middel om onze nationale belangen veilig te stellen. Om de uitdagingen van de toekomst het hoofd te kunnen bieden zullen we ons meer Europeaan moeten gaan voelen.
Huttinga laat de historische ontwikkeling van onze nationale identiteit zien, hoe recent die eigenlijk is, en levert constructieve ideeën voor het opwekken van een Europagevoel. In tijden van toenemend rechts-nationalisme, de gedachte ‘eigen land eerst’ en een nieuwe periode van politieke instabiliteit, is het tijd voor een positief, verbindend verhaal over onze Europese verbondenheid. Ons gemeenschappelijke verleden – getekend door ingrijpende negentiende-eeuwse revoluties – biedt aanknopingspunten voor het Europa van vandaag én dat van de toekomst. Want we zijn wel degelijk met elkaar verbonden, nu moeten we het nog gaan voelen.
het Europagevoel. Hij legt uit waarom we Europeaan zijn en waarom dat juist nu, nu China en Rusland zo in opmars zijn, zo belangrijk is. Omdat we niet alleen een lotsbestemming en een gemeenschappelijk verleden delen, maar ook een gemeenschappelijke toekomst.
Op economisch, politiek en cultureel gebied zijn de Europese landen met elkaar verbonden, en steeds meer ook op het gebied van defensie. Toch lijken we Europa vooral te zien als een afzetmarkt, een handige buffer voor onze veiligheid of een middel om onze nationale belangen veilig te stellen. Om de uitdagingen van de toekomst het hoofd te kunnen bieden zullen we ons meer Europeaan moeten gaan voelen.
Huttinga laat de historische ontwikkeling van onze nationale identiteit zien, hoe recent die eigenlijk is, en levert constructieve ideeën voor het opwekken van een Europagevoel. In tijden van toenemend rechts-nationalisme, de gedachte ‘eigen land eerst’ en een nieuwe periode van politieke instabiliteit, is het tijd voor een positief, verbindend verhaal over onze Europese verbondenheid. Ons gemeenschappelijke verleden – getekend door ingrijpende negentiende-eeuwse revoluties – biedt aanknopingspunten voor het Europa van vandaag én dat van de toekomst. Want we zijn wel degelijk met elkaar verbonden, nu moeten we het nog gaan voelen.
