Al gaande wordt Menno vooral door de bergen betoverd. Hij ziet ze als een zinnebeeld van verlangen. Wat verbergen ze? Wat ligt erachter? Wanneer alles transparant is, wanneer er geen raadsels meer zijn, wat blijft er dan over voor de verbeelding? Kan het geheim van Waldenberg niet maar het liefst een geheim blijven? En Syl, wil Menno haar wel terugzien? Is de mooie herinnering van lang geleden die hij aan haar had overgehouden niet genoeg?
In deze roman wordt langzaam maar zeker naar een onverwachte ontknoping toegeschreven. Deze spanningsboog is niet los te zien van de natuurbeschrijvingen en beschouwingen die de romans van Caspar Visser 't Hooft kenmerken. Voor wie van bergen houdt, is deze roman een aanrader.
Over Feniksbloem
'Het mooist aan Feniksbloem is zonder meer de stijl. In fijnzinnig proza toont Visser 't Hooft zich een waar stilist.' (vier sterren, Recensieweb)
'Goed geschreven, met een afwisseling van gedragen proza en vlotte dialogen.' (Leestafel)