In het huis van zijn grootouders, waar de kunst van het zwijgen tot bloei werd gebracht, heeft Erwin Mortier geleerd dat de taal ook een zwerm is, een sprinkhanenplaag, een rattenepidemie. In Wat voorbij is begint pas brengt Mortier een aantal opmerkelijke beschouwingen bijeen die allemaal gaan over taal en schrijven. Hij schrijft dat het woord ons ook aanknaagt, en vooral: dat een mens moet spreken, dat we gedoemd zijn ons uit te drukken, ja dat zelfs zwijgen spreekt en zich niet laat knevelen.
