Heeft Tolstoj Anna Karenina echt beschreven? Heeft Melville ons ooit precies laten weten hoe Ismael eruitzag? Of Faulkner zijn personage Benjy Compson? De verzameling van versplinterde beelden in een boek - hier een sierlijk oor, daar een losgeraakte krul, een zwierig opgezette hoed - en andere hints en aanwijzingen helpen ons lezers om een beeld van een personage of van de setting te krijgen, zonder dat de schrijver het expliciet beschrijft. Sterker nog: dit is precies wat lezen zo leuk maakt. (Misschien wilde Kafka daarom geen beeld van het 'Ungeziefer' op het omslag.) Aan de hand van talloze voorbeelden uit de wereldliteratuur laat de veelgeprezen grafisch kunstenaar Peter Mendelsund zien hoe dit unieke visuele proces van de lezer werkt.
