Dit boek gaat níét over Israël en níét over de Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden. Het gaat over de vraag die doorgaans niet gesteld wordt: waarom zijn Palestijnen soms banger voor elkaar dan voor de Israëlische bezetter?
De broederstrijd, een constante in de Palestijnse geschiedenis, blijft verborgen achter de schermen van de wereldpolitiek, terwijl de gewone Palestijn er dagelijks nadeel van ondervindt. Rechtvaardigt de inmiddels vijftig jaar durende bezetting het negeren van dit drama?
Tien jaar na de burgeroorlog tussen Hamas en Fatah stevenen de Palestijnen af op hun eigen tweestatenoplossing. Is dat het lot van een volk dat zich kan verheugen in een obsessieve media-aandacht en in de hoogste ngo-dichtheid ter wereld?
Els van Diggele bezoekt dissidenten en andere goed geïnformeerde onafhankelijke mensen: Palestijnen met lef, die vrijuit spreken. Ze woonde in Ramallah en maakt ons beurtelings met humor en ernst deelgenoot van haar zoektocht in de Palestijnse gebieden, waar niets is wat het lijkt.
