Eens gewond, altijd prooi; indrukwekkend, rauw, waargebeurd
Na een jeugd met een gewelddadige vader en een moeder die haar blik daarvan afwendde, zoekt Nanny veiligheid in een verstandshuwelijk. Op de kunstacademie ontdekt ze wat haar écht raakt: de kleuren waarmee ze zich kan uitdrukken.
Het huwelijk wordt gaandeweg ondraaglijk, en ze vlucht. Haar kinderen laat ze noodgedwongen achter. Wanneer ze eigen woonruimte heeft gevonden en haar voogdij wil verzilveren, wordt ze steeds door haar ex-man, juridische instanties en de Raad voor de Kinderbescherming tegengewerkt.
Ze leidt inmiddels een turbulent bestaan met uitgaan, drank, roekeloze avonturen en kortstondige liefdes. Er zijn weinig zekerheden buiten de enkele vrienden die haar blijven steunen. Maar het gemis van haar kinderen en haar strijd tegen de onrechtvaardige instanties, breken haar regelmatig op. Soms wil ze het leven opgeven om van haar pijn verlost te zijn.
Dan nemen Nanny's dochters het initiatief en lijkt alles ten goede te keren.