In dit pamflet betoogt Willem Otterspeer dat er twee vormen van kennis bestaan: die welke op zekerheid is gestoeld, en die welke waarschijnlijkheid als norm hanteert. Door de opkomst van de bètawetenschappen is de ‘zekere’ kennis aan universiteiten de enige maatstaf geworden. Met alle gevolgen vandien: uit de hand gelopen specialisatie, overproductie en versplintering van het onderwijs. Otterspeer draagt ook een oplossing aan. De Nederlandse universiteiten moeten zich gaan vormen naar het Amerikaanse model: een brede bachelor op basis van de humaniora met onderwijs dat niet meer gerelateerd is aan onderzoek.
