De dertig vertaalde gedichten in "Werken is vermoeiend" - naar een van Pavese's twee bundels, "Lavorare stanca" - stammen uit de periode 1930-1940. De volgorde is chronologisch. Er is een ontwikkeling zichtbaar, van sober en verhalend, naar beeldend en geladen, van registrerend naar wanhopig. Toch gaat het vanaf het begin over de man - of mens - die alleen is. Het decor is afwisselend de stad of het dorp in Noord-Italie, in Piemont.
