Een meeslepende en actuele cultuurgeschiedenis over Nederland vanaf 1980 tot aan onze Coronatijd .
Een verhaal over doorgeschoten indivualisme, samenlevingsverbrokkeling, en neo-liberalisme: het Ik-tijdperk
Op de drempel van 1980 verscheen Het iI-tijdperk als kerstspecial van het roemruchte tijdschrift Haagse Post. De tekst sloeg in als een bom. Auteur John Jansen van Galen beschreef hoe Nederland in deze jaren 'een welvarend villadorp' was geworden, waar de inwoners vooral met zichzelf en niet met de samenleving bezig waren. Iedereen - lezers, politici,
kunstenaars, reclamemakers, geestelijken, wetenschappers, journalisten - herkende wel iets in het beeld dat Jansen van Galen schetste.
Het Ik-tijdperk werd een gevleugeld begrip, want het zag het levenslicht in een verwarrende tijd. De werkloosheid liep op, de economie stortte in, een nieuwe internationale wapenwedloop was in de maak, de grote steden waren vervallen, grote groepen Nederlanders wendden zich teleurgesteld af van de maatschappij en de politiek had geen idee hoe dat alles op te lossen.
Nu, meer dan veertig jaar later, is de verwarring minstens zo groot: de coronapandemie, de klimaatapocalyps, de polarisering en de wankele participatiesamenleving. Ging het Ik-tijdperk eigenlijk wel ooit voorbij? Wie zijn en waren wij in het Ik-tijdperk? Met de tekst van het oorspronkelijke Het ik-tijdperk in de hand onderzoeken John Jansen van Galen en Jouke Turpijn hoe het begrip zo succesvol kon worden en wat er uiteindelijk overbleef van dit bijzondere tijdperk.
