Voor de schok die we voelen bij de dood van geliefden vindt bijna niemand woorden. Dichter marwin vos probeert het. In haar nieuwe bundel wilde dood adresseert ze de pijn en het verdriet van een ingrijpend verlies. Wat betekent rouw eigenlijk en is er genoeg tijd? Wiens dood wordt herinnerd en wie wordt vergeten? Wat als je ontroostbaar blijft? Wat als verlies meer verlies inluidt?
In wilde dood verkent marwin vos een politiek van verlies, vernietiging en rouw; ze schetst de vernietiging van leefomgevingen en geschiedenissen, het uitsterven van dieren en andere levensvormen. Zo wil ze de veronachtzaming en reductie van onze pijn weigeren. Waarom mag die werkelijkheid worden uitgewist? Wat doet dat met de betekenis die we hechten aan leven en dood, aan gerechtigheid?
we lopen in optocht naar de binnensteden
om de opake symbiose na te leven en te eren
