De twee verhalen in Witte tulpen gaan allebei over de dood, maar hebben elk een totaal verschillende invalshoek. In het titelverhaal komt een uiterst lastige pubermeid voor die vanalles beleeft waar ouders als de dood voor zijn. Misschien minder geschikt voor jonge ouders van een knappe, wilde meid. Het tweede verhaal is eigenlijk bij uitstek geschikt voor ouders met oude ouders: hierin komt de dood op wel heel zachte kousenvoetjes…
