Het is vakantie en Zebedeus logeert bij zijn neef Bertus. Omdat de spelcomputer van Bertus kapot is, gaan ze uit verveling schatgraven in het mooie gazon van zijn ouders. Dan verschijnt er een zwerver bij het hek die beweert dat hij Balthasar is, de oudoom van Bertus die heel lang geleden zomaar in het niets verdween. Hij heeft een groot, rechthoekig pak bij zich waar niemand aan mag komen. Een geheimzinnig pak dat klotst, alsof water tegen rotsen slaat.
Oom Balthasar sluit zich op in de logeerkamer en doet voor niemand de deur open. Als Zebedeus en Bertus eindelijk binnen weten te komen, is het er een puinhoop. Op de grond liggen visgraten, zeewier en vogelpoep. Maar van oom Balthasar is geen spoor te bekennen! En het geheimzinnige pak hangt als een schilderij aan de muur. Door een gat in het papier is een donkere, woest kolkende zee te zien. Het water is zo levensecht geschilderd dat je er draaierig van wordt.
Een mengeling van fantasie en werkelijkheid; een spannende ontdekkingsreis in een knappe vertelconstructie. Henk Hardeman heeft zichzelf met Zebedeus en het zeegezicht overtroffen.
Oom Balthasar sluit zich op in de logeerkamer en doet voor niemand de deur open. Als Zebedeus en Bertus eindelijk binnen weten te komen, is het er een puinhoop. Op de grond liggen visgraten, zeewier en vogelpoep. Maar van oom Balthasar is geen spoor te bekennen! En het geheimzinnige pak hangt als een schilderij aan de muur. Door een gat in het papier is een donkere, woest kolkende zee te zien. Het water is zo levensecht geschilderd dat je er draaierig van wordt.
Een mengeling van fantasie en werkelijkheid; een spannende ontdekkingsreis in een knappe vertelconstructie. Henk Hardeman heeft zichzelf met Zebedeus en het zeegezicht overtroffen.
