Leven met chronische zelfspot (en een vleugje bittere ellende)
Dit is geen zelfhulpboek; Annelies weet het namelijk óók niet. Ze dobbert maar wat rond op de zee die leven heet, in een lekke roeiboot, met een halve peddel en een hoofd dat voortdurend op instorten staat, om het nog maar niet te hebben over de krakkemikkige staat van haar lijf. Annelies is hier dus niet om je te vertellen hoe je het beter moet doen – ze zou niet durven – maar wel om je aan het lachen te maken. Of aan het huilen, soms. En misschien is dat dan toch goed voor je, zomaar, als bonus. Je weet maar nooit…
Wat een lekker boek. In één adem - of eerlijk gezegd in twee - uitgelezen. Zo fijn om in het brein van een medezieke te kunnen kijken. Nouuuuu, soort van dan. Een boek met de nodige zelfspot, sarcasme en niet te vergeten humor. Een heerlijk boek om te lezen. Ook door de niet zieken! Je wist het al maar na het lezen van dit boek weet je het zeker. Je bent niet alleen.
