Toen mijn man stierf, stierf ook een deel van mij. Het hart dat hij ooit aan mij had geschonken, doneerde hij nu aan een ander. Ik weet dat het verkeerd is. Ik weet dat ik geen contact mag zoeken met de man die zijn hart kreeg. Ik ga er niet eens vanuit dat ik ooit een reactie terugkrijg. En toch… Toch is er dat kleine, wanhopige en verwrongen sprankje hoop dat dat wel gebeurt. Geen namen. Geen persoonlijke informatie. Alleen een gesprek. Want alles wat ik nog heb van mijn man, draagt deze vreemdeling in zich.
