Zitten is een boek over ontlopen. Over benen, die het langzaam maar zeker niet meer doen. Over domme pech, onbegrip en alledaagse dingen, die vaak helemaal niet zo alledaags blijken te zijn. Over ontslapen, omdat gewone nachtrust stopt te bestaan. Over toeval, gewone en bijzondere ontmoetingen, met gemiddelde of juist zeer markante mensen, vooral naar aanleiding van dat ontlopen. Over de omgekeerde evenredigheid tussen de Apeldoornse wereld en fysieke beperkingen. Hoe een actief en sportief lijf door een slopende ziekte langzaam wordt afgebroken en een tekort aan energie chronisch en niet zelden dramatisch blijkt te zijn. Zitten is een boek over straf zonder veroordeling. Niet schuldig, maar wel veroordeeld. Een boek met grappen en jongensachtige baldadigheid, over geleidelijk inleveren van doodgewone dingen en soms ook schouderophalen. Met hier en daar een bitter relaas over verdriet en bespiegelingen met cynisme, zelfspot en ironie. Hoe minimale drempels veranderen in onvermogen en nauwelijks te nemen hindernissen of zelfs barrières.
Rob van Schaik (1959) is nog altijd werkzaam bij de politie, waar hij lange tijd wijkagent is geweest. Eerder schreef hij Blauwe Plekken (2005) en Witte Vlekken (2012). Hij vertelt openhartig en stelt zich kwetsbaar op. Alle verhalen in dit boek zijn autobiografisch. In 2009 werd bij de schrijver de ongeneeslijke ziekte Multiple Sclerose vastgesteld. Ook daarover (en de gevolgen ervan) uitgebreide uiteenzettingen.
Rob van Schaik (1959) is nog altijd werkzaam bij de politie, waar hij lange tijd wijkagent is geweest. Eerder schreef hij Blauwe Plekken (2005) en Witte Vlekken (2012). Hij vertelt openhartig en stelt zich kwetsbaar op. Alle verhalen in dit boek zijn autobiografisch. In 2009 werd bij de schrijver de ongeneeslijke ziekte Multiple Sclerose vastgesteld. Ook daarover (en de gevolgen ervan) uitgebreide uiteenzettingen.
